Perth --> Esperance --> Perth --> Adelaide

Hallo allemaal,

Hierbij weer het verslag van de afgelopen week.

Maandag 15 november
Dag 1
Vanmorgen weer in alle vroegte met een tour begonnen. Een iets kleiner groepje dan de vorige keer maar weer alle mogelijke nationaliteiten. Alleen ben ik de enige Nederlander. De tour gaat vandaag door de Magret River regio.
De eerste stop vandaag was in een bos. Alsof we nog nooit een bos gezien hebben maar na 2 uur rijden wel ff fijn om de benen te strekken.
De volgende stop was de Busselton Pier. Een pier van 1844 meter de zee in. Helaas konden we er niet op vanwege onderhoud aan de pier. De pier werd vroeger gebruikt als laadplaats voor hout wat hier gekapt werd en verscheept werd naar Engeland.
De volgende stop zijn de Yallingup druipsteengrotten. Net zo iets als spa zeg maar. Stalagmieten en stalactieten genoeg. Daarna geluncht bij een brouwerij (heerlijk bier proeven, not) Maar de rest heeft zich wel vermaakt daar. De volgende stop was ergens aan de kust. Geen idee hoe het heette maar wel gaaf om te zien hoe de golven op de rotsen slaan daar. Daarna de meest interessante stop vandaag. Een chocolade fabriek. Met gratis proeven. Aangezien de chocola in Australië schofterig duur is was dit een mooie gelegenheid om ons even helemaal misselijk te eten. Daarna weer verder naar Magret River City. Hier even rondgewandeld en wat boodschappen gedaan. Daarna door de Surfers Point. De plek met de grootste golven van Australië. Tot 10 meter. Alleen vandaag niet. Dus maar snel door naar de volgende stop het Augusta Lighthouse. Een vuurtoren uit 1895. Op zich niet zo spannend maar het is het meest zuidwestelijke punt van Australië en daarom de plaats waar de Indische oceaan overgaat in de Zuidzee. Omdat hier de wind van de Zuidpool afkomt is het best frisjes.
Daarna richting hostel om te overnachten. Tijdens het buiten zitten werd het zelf wat aan de frisse kant. Maar de dagen zijn nogal zwaar hier en tegen half 10 lag de hele ploeg te pitten.

Dinsdag 16 november
Ook vanmorgen heerlijk uitgeslapen tot kwart voor 6. Die tijden hier dat went nooit. Heb vakantie. Maar ja. Ontbeten, de bus pakken en weer de weg op. De afstanden zijn hier korter maar rij in 5 dagen nog een gebied zo groot als West-Europa door. Na een uurtje even een korte stop om de benen te strekken en wat kangoeroes te bekijken. Weer de bus in naar de Bicentennial tree. Een boom van een meter of 85 hoog waar je in kunt klimmen tot een boomhut op 75 meter. De trap bestaat uit ijzeren pinnen die in de boom geslagen zijn. Mij niet gezien dus. Daarna weer de bus is richting de tree top walk. Dit is een pad op palen gemaakt door de bomen. Een meter of 40 boven de grond. De bomen hier zijn de grootste ter wereld. Tot een meter of 105. Das dus niet in de U.S.A. Tenminste dat zeggen ze hier. Daarna door naar Peaceful beach. Een heel mooi strandje voor de lunch. Daarna door naar Ugg’s fabriekje wezen kijken. Ugg’s is hier geen merk maar een type schoen. Hier worden de eigen schapen gebruikt voor het maken van deze schoenen. Daarna weer de bus in richting Green Pool, een klein mooi strandje. Hier hebben we ook even gezwommen. Het water is hier in verhouding met Broome behoorlijk koud. Maar het was daar ook wel erg warm. Lekker gezwommen en daarna nog even de Elephant rocks bekekenen. Een paar rotsen in de vorm van een olifant. Nog even van de kont van de olifant afgesprongen en daarna door naar Albany. Het laatste kustplaatje wat Australische soldaten zagen voordat ze de zee opgingen naar het midden oosten in de eerste wereldoorlog. Van de 123.000 soldaten die gegaan zijn, zijn er ongeveer 20.000 teruggekomen. Best weinig. Daarna naar het hostel gegaan, Albany verkend en gegeten etc. Vandaag hebben we het laat gemaakt. Het was kwart voor 10 toen we gingen slapen.

Woensdag 17 november
Wederom om kwart voor 6 naast mijn bed. Ontbeten en onderweg naar het ANZAC (Australian New Zealand Army Corps) monument. Dit even bekeken en door naar Middelton beach. Hier een wandeling langs het strand gemaakt. Dit was vroegen een van de drukste stranden in de regio. Mensen zwommen ook de hele baai door tot aan de zee. Totdat iemand een been verloor aan een great white shark. Heeft het toerisme geen goed gedaan. Maar normaal komen die haaien hier niet voor. Daarna door naar Mount Clarence. De hoogste van een kleine bergketen midden op de vlakte. Dit is een serieuze klim. Ruim een uur stijl omhoog lopen. Het uizicht was dan ook fantastisch (das namelijk altijd als je er wat voor hebt moeten doen) Daarna weer ruim een uur dezelfde ongemakkelijke weg teruglopen. Gelukkig had een van de gidsen de lunch klaar toen we beneden kwamen. Hier hebben we ook afscheid genomen van een deel van de groep. Die hebben een andere tour en gaan weer terug naar Perth terwijl wij doorgaan naar Esperance. De rest van de middag doorgebracht in de bus om kilometers te maken. Het landschap is hier gelukkig wel wat diverser dan in het noorden van Western Australia. Wat akkerbouw, veel graan, melkkoeien kangaroos, emu’s, veulentjes. Ze zijn hier nu op het eind van de winter ook aan het oosten. Hier verbouwen ze hunproducten in de winter omdat het nu langzaamaan te droog gaat worden.
De avond doorgebracht met wat eten en verder niet veel bijzonders.

Donderdag 18 november
Uitgeslapen tot 8 uur. Wat een genot.
Daarna op ons dooie gemak ontbeten en daarna de bus in richting Frenchmen’s Peak. Een klein bergje wat we even beklommen hebben. Niet zo lang als gisteren maar zowaar nog steiler. Uitzicht boven weer prachtig. De volgende stop was Hellfire Bay. Een prachtige baai met serieuze golven. Lekker zwemmen en spelen met de golven dus. Daarna door naar de volgende baai die nog mooier zou moeten zijn. Lucky Bay. Hier waaide het echter nogal behoorlijk en waren de golven kleiner. Hier even onze lunch pakketten opgegeten en toen gestemd in welke van de 2 baaien we de middag gingen doorbrengen. Oftewel, Terug naar Hellfire Bay. Hier wederom lekker in de zon gezeten, wat strandrugby gespeeld en uiteraard weer lekker gezwommen. Daarna weer terug naar het hostel. Vandaag is echt een relax dagje. Iedereen was er ook wel aan toe want de hele dag lag er wel iemand te slapen ergens. Na terugkomst in het hostel even naar de Pier gelopen. Bij deze pier woont Sammy the seal (zeehond) Sammy is een enorm dikke zeehond omdat er altijd wel mensen zijn die gaan vissen op de pier en op de terugweg wat aan Sammy geven. Wel grappig om te zien hoe hij wordt vetgemest. Over vetmesten gesproken…
Vandaag stond er spaghetti op het menu, Heerlijk gegeten, komt de gids na het tweede bord met de mededeling dat hij voor een toetje gezorgd had. Te lekker om te laten staan. Teveel om op te eten. We lagen na het eten als zeehonden op het wad, niet van de plek af te krijgen.
Na veel pijn en moeite toch met zijn alle besloten om even uit te gaan hier. Er is karaoke in de bar hier en aangezien niemand ons kent hier, en wij elkaar nooit meer zien na morgen, tijd om te gaan zingen. Het werd een dolle avond. Helaas (of niet) voor jullie kunnen de opnames niet gepubliceerd worden in verband met de auteursrechten. Maar ze zijn er wel. Daarna rond een uur of 1 toch maar eens richting hostel gegaan.

Vrijdag 19 november.
De wekker om 5 uur. En das geen pretje als je er om half 2 bijna helemaal nuchter in lag. Gelukkig hadden we allemaal dat probleem en kunnen we vandaag de hele dag lekker in de bus slapen. Er moet 800 km gereden worden en eigenlijk is maar één serieuze toeristische attractie op de terugweg. Na 5 minuten lag iedereen dan ook prinsheerlijk te slapen.
De toeristische stop vandaag was Wave Rock, een rots in de vorm van een 15 meter hoge omslaande golf. Natuurlijk even een paar komische foto’s maken en daarna weer terug de bus in. Op wat sanitaire stops na, vooral veel kilometers gemaakt. Nog even gestopt bij een hondenkerkhof. Geen idee waarom. En de laatste stop was York. Het eerste inlandse stadje aan de Westkust. Wel wat leuke oude gebouwen hier en een soort van automuseum waar we even mochten kijken. Daarna weer Pert in en afscheid nemen van de tourgroep. De avond verder doorgebracht bij de Mac om te eten en gratis te internetten. Even wat foto’s uploaden. (www.facebook.com/erikderks) Daarna op tijd naar bed.

Zaterdag 20 november
Na een nacht enorm slecht geslapen te hebben, was echt enorm warm en benauwd in deze kamer, vanmorgen even snel wat boodschappen gedaan. Tas gepakt en richting vliegveld gegaan. Was mooi op tijd. Daar beetje rondgehangen en daarna naar Adelaide gevlogen. Tijdverschil is met 2,5 uur toegenomen wat nu neerkomt op 9,5 uur tijdsverschil met jullie.
Inmiddels in het hostel aangekomen. Dit hostel heeft ook een bar. Ik dreun mijn bed uit hier. Morgenavond maar eens gaan checken of het er ook gezellig is. Het is inmiddels 10 uur 's avonds. Eerst even een klein rondje door de buurt gemaakt en wat gegeten.

Zondag 21 november
Na een redelijk goede nacht, vooral na 2 uur toen de muziek stopte. Vanmorgen actief aan de slag gegaan met de was. Tussendoor een X-mas Parade bekeken. Jaja, je maakt wat mee hier. De locale middenstand had weer wat geregeld. Maar goed, na de middag enorm druk geweest op het strand. Lekker. Hier is het een graadje of 32 dus iets beter vol te houden. De eerste 50 meter zee zijn heerlijk maar verder word het steenkoud. En zwemmen er grote witte haaien. Dus zoals altijd nooit verder de zee op dan anderen.
Vanavond ff bij de Mac dineren en op internet om dit verslagje te maken.

Groeten Erik