Even My Shit Was Scared

Kia Ora, and a Happy New Year!!!

Allereerst iedereen hartelijk bedankt voor jullie sms’jes/mailtjes/reacties op mijn blog/Facebook/Hyves en wat nog meer. Toch fijn dat jullie ook nog aan mij denken tijdens deze feestdagen

Maandag 27 december
Vanmorgen op tijd opgehaald om te gaan Kajakken aan de kust van Abel Tasman National Parc. Helaas is het wat druilerig weer vandaag. De omstandigheden zijn nog goed genoeg om te kajakken dus we gaan gewoon. Eerst zijn we weggebracht naar de baai van waaruit we onze trip beginnen met een watertaxi. Dit is een speedboot waar een man of 20 in kunnen. Op de kajak basis stap je in deze boot die dan nog op een trailer staat. Dan rijden ze de boot het water in en vertrek je richting je bestemming. En dan doen ze dan iedere keer met 10 watertaxi’s Aangekomen in onze vertrek baai even de instructie hoe alles werkt en wat er moet gebeuren enzo. Ik zit samen in een kajak met een Sri-lankinees. (of zoiets) Om de een of andere reden heb ik altijd het geluk dat ik met iemand in een boot terecht komt die het niet snapt. Kortom, ik heb hem de hele dag rondgepeddeld. Maar goed. Nadat we de baai uitgepeddeld waren zijn we met de 4 kajaks tegen elkaar aan gaan liggen. De gids had een groot zeil bij. Dit werd met behulp van de peddels gehesen en zo hebben we een stuk gezeild naar een eilandje voor de kust. Op dit eiland zaten een paar zeeleeuwen. Weer leuk om te zien. Eentje vond ons wel interessant en ging rond de kajaks zwemmen. Vervolgens naar een lagoon gevaren om even wat meer van Abel Tasman te zien en om uit de wind te liggen. De rest van de dag van Baai naar baai en lagoon gepeddeld. Erg mooi om te zien.
Aan het einde van de middag weer opgepikt door de watertaxi. In het dorp weer met boot en al het water uit terug naar de basis. Daarna lekker genoten van een warme douche. Er was toch meer kou ingetrokken dan ik dacht. De rest van de avond beetje top2000 geluisterd (gratis internet) Het weer word steeds slechter.

Dinsdag 28 december
Om 4 uur in de morgen gewoon wakker geworden van het noodweer. De regen komt met bakken uit de hemel en het waait ook best hard. Toch maar verder geslapen. Om 8 uur werd het noodweer minder en dat kwam goed uit want ik moest weer naar buiten. Om 9 uur zou ik opgepikt worden door de Stray-bus (reismaatschappij) die uit het dorp kwam om mijn trip te vervolgens. Om 10 uur nog geen bus te zien. Ik al bang dat ik deze gemist zou hebben. Toevallig kwam er een Nederlands stel voorbij in een auto die mij nog kende van een paar dagen eerder. Via hun hoorde ik dat de bus niet bij het hostel wegkwam omdat de weg vol water stond en er een hoogspanningskabel overheen hing. Een paar minuten later kwam er een stel uit het hostel die mij een lift aanboden richting dorp (voor zover ze konden komen) Hier maar dankbaar gebruik van gemaakt om in de buurt van de chauffeur van de tourbus te komen. Het laatste stuk naar het hostel was even door het water heen baden. De chauffeur kende ik nog van een paar weken geleden. Best grappig om zo weer mensen tegen te komen. Ook een aantal passagiers waren oude bekenden. Altijd leuk om weer even bij te praten met mensen die je al een paar weken niet meer gezien hebt. Na nog een uur wachten of zo konden we eindelijk met de bus het dorp uit naar Barrytown. Onze bestemming voor vandaag. Met een start 3 uur later dan gepland ziet het reisschema er ook heel anders uit. De meeste stops en activiteiten worden geschrapt om voor het donker aan te komen. Toen we een paar uur gereden hadden kwamen we in een heel druk dorpje. Alles stond daar vol met auto’s. Het bleek dat de doorgaande weg ook daar overgelopen was en dat deze nog niet vrijgegeven was. Na een uur wachten mochten we hier weer verder. Na weer zo’n beetje een uur gereden te hebben kwamen we weer bij een weg vol water. Deze keer mochten er van de brandweer van iedere kant om beurten een paar auto’s door. En dat was best kritiek. We hebben zelfs met een paar man een verzopen auto uit het water geduwd. Deze auto had net teveel water in de motor gekregen en stond de weg te blokkeren. Naarmate we dichter bij de kust kwamen konden we steeds beter zien hoeveel er onder gelopen was. Kreeg op plaatsen ineens een flashback naar het hoogwater in ’93. De rest van de middag bestond dan ook voornamelijk uit omleidingen. Pas rond 8uur in Barrytown aangekomen. Barrytown is een dorpje van 5 huizen en een hostel met bar. Hier is dus echt helemaal niks te beleven. De avond werd dus een van de gezelligste van de trip. Het is hier redelijk gebruikelijk dat iedereen zich verkleed voor er de kroeg in gegaan word. En dat is meestal genoeg reden voor een heleboel hilarische momenten. Zo ook vanavond. Maar ‘What happens in Barrytown, stays in Barrytown’ dus daar ga ik het verder niet meer over hebben.

Woensdag 29 december
Vanmorgen beetje en moeizame start maar we worden om 9 uur verwacht voor het maken van een echt Maori sieraad. Dit sieraad is gemaakt van bot (rund) Iedereen krijgt eens stuk bot en kan zich hier mee uitleven. Eerst snijden en grof op maar schuren. Dan steeds fijner gaan schuren en bijwerken. Ik moet zeggen dat de mijne best goed gelukt is.
De rest van de middag doorgebracht in de bus richting van Franz Jozef. Dit is in de buurt van een bekende gletsjer waar we morgen op kunnen wandelen.
De avond doorgebracht met zitten in de jacuzzi, eten en wat drinken.

Donderdag 30 december
De dag begon met slecht nieuws. Ik wilde vandaag een helikopter hike gaan doen op de Frans Jozef gletsjer. Helaas was het te bewolkt om op te stijgen. De rest van de dag zal al volgeboekt en morgen gaan we weer verder helaas. In plaats daarvan maar een wandeling rond het dorp gaan maken. Hier kwam ik uit bij een aantal tunnels die 100 jaat terug gegraven zijn voor een stroomcentrale. Deze zou je door kunnen lopen naar de andere kant en dan weer terug naar het dorp. Er stond echter een laagje water in deze tunnels. Ik mijn schoenen uitgedaan en op mijn blote voeten door het (ijskoude) smeltwater gaan lopen met mijn zaklampje. Kom ik aan het einde van de eerste tunnel blijkt de tweede afgesloten te zijn zodat ik weer terug kon door dezelfde. In de tunnel zaten zelfs wat glowworms tegen het plafond. Erg mooi om deze blauwe lichtjes te zien. Verder is mijn camera nu officieel overleden. Erg vervelend omdat er geen winkel hier in het dorp is en foto’s maken met mijn mobieltje niet echt ideaal is.
De rest van de dag druk geweest met dutje doen en in de jacuzzi hangen.

Vrijdag 31 december (oudjaar)
Vanmorgen in alle vroegte richting Queenstown, the adventure capital of the World, vertrokken. We gaan vandaag 2 reisdagen in een doen omdat onze gids en niet wil overnachten in de plaats waar dat eigenlijk zou moeten. (dit is namelijk een plaatsje met 5 huizen) Onderweg schitterden uitzichten gezien. De mooiste meertjes e.d. Nieuw Zeeland zoals je het jezelf voorstelt. Voor de we in het centrum aankwamen even gestopt bij de oudste Bungy jump spot van Nieuw-Zeeland. Hier even een filmpje gekeken over bungy jumpen. Daarna konden we ons natuurlijk opgeven om ook wat te gaan doen of daar meteen van die brug afspringen. Tja, en als je in Queenstown bent… Mezelf dus ook maar inschreven om de hoogste bungy in Nieuw-Zeeland te gaan doen. 134 meter recht naar beneden een canyon in. Iemand van onze groep is daar nog van de brug afgesprongen en daarna door naar Queenstown. In het hostel aangekomen bleken daar heel veel bekenden van de afgelopen weken te zijn. Erg gezellig dus.
Daarna ons allemaal klaargemaakt voor de grote nacht uit en naar de eerste kroeg gegaan voor wat eten en drinken. Net voor middernacht naar het plein aan het meer gegaan voor Nieuwjaar. Er was vuurwerk daar en daarna weer een andere kroeg in tot de kleine uurtjes.

Zaterdag 1 januari (nieuwjaarsdag)
Omdat we heel gezellig in een dorm liggen met 12 man/vrouw niet zo heel veel geslapen. En het idee dat ik over een paar uur ga Bungyjumpen helpt ook niet echt om lekker te slapen. Dus op zich nog redelijk op tijd opgestaan. Beetje ontbeten. Een nieuwe camera gekocht. Deze keer een waterdicht en schokbestendig. Verder wat rondgehangen met de anderen. Om 12 uur hier is het Nieuwjaar daar dus wat sms’jes gestuurd en naar huis gebeld. Daarna richting het Bungyjump station om in te checken. Je wordt dan gewogen om ervoor te zorgen dat ze het goede elastiekje gebruiken. Daarna in de bus richting de canyon. Allemaal doodsbenauwde gezichtjes. Daar aangekomen moesten we alles wat we niet nodig hadden of kwijt wilden in een kluisje doen en kregen we ons veiligheidsharnas aan. Daarna nog een keer wegen voor de zekerheid. Toen met een kabelbaantje naar het jumpstation. Dit hang aan een paar staalkabels midden boven de canyon. Met mijn hoogtevrees wat dit al eng en het station zelf vond ik ook niet al te prettig. De 2 backpackers waar ik mee was hadden gelukkig hetzelfde probleem. Een van de medewerkers deed daarna de enkelbanden om waaraan het elastiek vastgemaakt gaat worden. Daarna weer ff wachten en zien hoe andere mensen doodbenauwd naar beneden springen en helemaal hieperdepieper weer boven komen. Je wordt bij deze bungy weer opgetakeld ipv naar beneden laten zakken. En toen was ik aan de beurt. Eerst moest ik in een soort van tandartsstoel gaan liggen terwijl ze het elastiek aan mijn benen maken. Toen ff lachen in de camera. Daarna overeind richting platformpje. Daarna nog ff naar de camera lachen en 3-2-1 AAAAAAAAAAAAAAARRRRRRRRRGGGGGGGGHHHHHHHH!!!! het gat in… Echt helemaal te gek!!! Dat is nog eens een Nieuwjaarsduik. Heel wat anders dan in de Niers gaan liggen. De 2e keer dat je weer naar boven stuitert moet je aan een touw trekken waardoor je ineens rechtop zit in je harnas. Daarna takelen ze je weer naar boven. Echt toch wel helemaal te gek om een keer te doen. Na mij mochten de 2 anderen hun sprongetje doen. Dan is het wel leuk om er naar te kijken.
De rest van de dag weinig meer gedaan. Verslagje geschreven. Foto’s uitgezicht etc..

Groeten Erik

PS Mijn sprongetje is ook te zien op youtube http://www.youtube.com/watch?v=268E4ewnNSc